Misyjne Myśli

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Z księgi Przysłów 31,10-31

Kobietę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły.
Serce małżonka jej ufa, na zyskach mu nie zbywa;
nie czyni mu źle, ale dobrze przez wszystkie dni jego życia.
O len się stara i wełnę, pracuje starannie rękami.
Podobnie jak okręt kupiecki żywność sprowadza z daleka.

Wstaje, gdy jeszcze jest noc, i żywność rozdziela domowi,
a obowiązki - swym dziewczętom.
Myśli o roli - kupuje ją:
z zarobku swych rąk zasadza winnicę.
Przepasuje mocą swe biodra, umacnia swoje ramiona.
Już widzi pożytek z swej pracy: jej lampa wśród nocy nie gaśnie.
Wyciąga ręce po kądziel, jej palce chwytają wrzeciono.
Otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga swe ręce.
Dla domu nie boi się śniegu, bo cały dom odziany na lata,
sporządza sobie okrycia, jej szaty z bisioru i z purpury.

W bramie jej mąż szanowany, gdy wśród starszyzny kraju zasiądzie.
Płótno wyrabia, sprzedaje, pasy dostarcza kupcowi.
Strojem jej siła i godność, do dnia przyszłego się śmieje.
Otwiera usta z mądrością, na języku jej miłe nauki.
Bada bieg spraw domowych, nie jada chleba lenistwa.
Powstają synowie, by szczęście jej uznać, i mąż, ażeby ją sławić:
«Wiele niewiast pilnie pracuje, lecz ty przewyższasz je wszystkie».
Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno: chwalić należy niewiastę, co boi się Pana.
Z owocu jej rąk jej dajcie, niech w bramie chwalą jej czyny.

---

Z KOBIECEJ BIBLIOTECZKI

• Mulieris Dignitatem, Jan Paweł II, - O godności i powołaniu Kobiety;
• List do Kobiet 1995, Jan Paweł II;
• O kobiecości , Jadwiga Pulikowska;
• Kobieta od A do Z , Jacek Pulikowski;
• Ewa czuje inaczej. Warto zadbać o uczucia, Jacek Pulikowski;
• Być Kobietą, Ty jesteś silną kobietą, Ingrid Trobisch - Urzekająca;
• Odkrywanie tajemnicy kobiecej duszy, St. Eldredge;
• Mama - najlepszy zawód na świecie, Jill Savage;
• Być mądrą mamą, Alina Wieja;
• Duchowość kobiety, O. Józef Augustyn SJ;
• Kapłanki czy kury?, Alina Petrowa-Wasilewicz - Historie kobiet, które z macierzyństwa uczyniły prawdziwą sztukę;
• Osobowość PLUS dla małżonków, F.Littauer;                                 
• Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus, John Gray;                                     
• Tylko dla Kobiet, przewodnik po tym, co kryje się w duszy mężczyzny, J. Feldhan;
• Przez śmiech do lepszego małżeństwa, Mark Gungor;
• Twarde Babki, Mark Gungor.

Więcej: www.tolle.pl/katalog/kobieta; www.rodzinna.pl

---

ON I ONA - MĄŻ I ŻONA.
KRÓTKO O RÓŻNICACH MIĘDZY KOBIETĄ A MĘŻCZYZNĄ

• On jest mężczyzną - Ona jest kobietą.
• On jest pomocą dla niej - Ona dla niego.
• On jest mocny - Ona jest piękna.
• On jest zdobywcą - Ona chce być zdobywana.
• On ma być stały - Ona jest i ma prawo być zmienną.
• On jest gwarantem bezpieczeństwa - Ona czułości.
• On jest bardziej skierowany na zewnątrz - Ona do środka
• On żyje bardziej w świecie rzeczy oraz idei - Ona w świecie osób i drobiazgów, z których składa się życie.
• On ma dystans do życia, myśli perspektywicznie - Ona potrafi się wczuć w sytuację innych.
• On myśli głową, logicznie - Ona sercem, intuicyjnie.
• Dla niego 2+2 = 4 - Dla niej, coś pomiędzy 3,7 ~ 4,2..
• Dla niego 5 minut to już! - Dla niej to bliżej nieokreślony czas.
• On widzi las - Ona konkretne drzewo.
• On ma psychikę jak witraż - Ona, jak szyba hartowana.Zranionemu wypada jedno szkiełko - Jej sypie się cały świat.
• On chce mieć wszystko jak zawsze - Ona potrzebuje zmian.
• Jemu wystarczy jeden garnitur - Jej szafa jest zwykle za mała.
• On potrafi skoncentrować się dobrze na jednej rzeczy - Ona potrafi robić dobrze kilka rzeczy na raz.
• On załatwia sprawę jednym słowem - Ona całym słownikiem.
• On ma olbrzymią, ale krótką siłę słonia - Ona ma cierpliwą i wytrwałą siłę mrówki.
• On lubi, być podziwiany za swoje wyczyny, siłę i mądrość - Ona za piękno i dobroć.
• On myśli, że wystarczy jej powiedzieć raz, że ją kocha - Ona potrzebuje oznak czułości przynajmniej 4x dziennie.
• On patrzy na jej gitarowe kształty - Ona w serce i na kulturę osobistą.
• On chce często, pali się w łóżku szybko jak słoma - Ona rozpala się powoli, chce czułości i pieszczot.
• On mówi: jaka noc, taki dzień - Ona: jaki dzień, taka noc!
• On jest głową rodziny - Ona jest jej sercem, kapłanką ogniska domowego.
• On jest dla dzieci bardziej od święta - Ona na co dzień.
• On jest pierwszym autorytetem - Ona ten autorytet dopełnia.
• On troszczy się o szacunek dla niej - Ona prowadzi dzieci do niego.
• On wyraża bardziej sprawiedliwość - Ona czułość i miłosierdzie.
• On wychowuje do panowania nad sobą, posłuszeństwa i odwagi, do podejmowania ryzyka i zdobywania świata  - Ona do miłości cierpliwej, troskliwej, czułej i wyrozumiałej, do troski o drugiego człowieka.
• On modli się głową, krótko i konkretnie - Ona modli się sercem, uczuciami, potrzebuje na modlitwę czasu.
• On uczynił tak, jak mu powiedział Anioł - Ona odpowiedziała Aniołowi: niech mi się stanie według słowa Twego.

---

Jan Paweł II: Praca zawodowa, a rola kobiety w rodzinie - fragmenty przemówienia do łódzkich włókniarek.

…Źródła wiary i kultury chrześcijańskiej — a w szczególności Pismo Święte — głoszą dobrą nowinę o powołaniu człowieka, którego Bóg od początku „stworzył jako mężczyznę i niewiastę” (por. Rdz 1, 27). Obojgu też oddał w ręce przyszłość rodzaju ludzkiego. Obojgu powierzył tę ziemię jako doczesną ojczyznę, obojgu zlecił, aby czynili ją sobie poddaną. A te słowa z Księgi Rodzaju mówią zarazem o genezie i o właściwej godności pracy ludzkiej. Pracy — zarówno mężczyzny, jak i kobiety.

Cywilizacja nowożytna przyniosła z sobą rozdzielenie (…) związku pomiędzy domem a warsztatem pracy. To rozdzielenie stanowi problem również dla mężczyzny, a o wiele bardziej jeszcze dla pracującej zawodowo kobiety. Nie można z góry przesądzać, że sytuacja oddalenia od domu i rodziny w ciągu wielu godzin dnia przynosi więcej strat niż korzyści z punktu widzenia dobra rodzinnej wspólnoty, a zwłaszcza wychowania dzieci — niemniej jest to sprawa, która musi być w każdym wypadku, a zarazem w skali całych społeczeństw, rozpatrywana i rozwiązywana z wielkim poczuciem odpowiedzialności.

Wchodzi tutaj bowiem w grę podstawowa hierarchia wartości i zadań; są one zaś związane w sposób nierozdzielny z dobrem człowieka. Jeżeli więc słuszna jest przesłanka: „nie — przede wszystkim — człowiek dla pracy, ale praca dla człowieka”, to ten humanistyczny aksjomat musi być w sposób szczególny brany pod uwagę, gdy chodzi o pracę zawodową kobiet.

Kobieta bowiem, jak uczy doświadczenie, jest nade wszystko sercem wspólnoty rodzinnej. Ona daje życie — i ona też pierwsza wychowuje. Oczywiście wspomagana przez męża i dzieląc z nim systematycznie cały zakres powinności rodzicielskich i wychowawczych. Jednakże — wiadomo, że organizm ludzki przestaje żyć, gdy zabraknie pracy serca. Analogia jest dość przejrzysta. Nie może zabraknąć w rodzinie tej, która jest sercem rodziny.

5. Czy kobieta nie powinna pracować zawodowo?

Nauka społeczna Kościoła przede wszystkim wysuwa żądanie, aby było w pełni docenione jako praca to wszystko, co kobieta czyni w domu, cała działalność matki i wychowawczyni. To jest wielka praca. I ta wielka praca nie może być społecznie deprecjonowana, musi być stale dowartościowywana, jeśli społeczeństwo nie ma działać na własną szkodę.Z kolei zaś — praca zawodowa kobiet musi być traktowana wszędzie i zawsze z wyraźnym odniesieniem do tego, co wynika z powołania kobiety jako żony i matki w rodzinie.

6. Powołanie to — istotnie związane z Bożym darem macierzyństwa — wyraża się także w posłannictwie żony i matki poprzez przekazywanie prawd wiary i zasad etycznych. Słusznie mówi się, że kobieta stoi na straży ogniska domowego, że jest jego opiekunką. Jest ona przede wszystkim rodzicielką.

Dając życie dziecku, kobieta-matka uczestniczy w tajemnicy życia. Bóg jest Dawcą każdego życia i wszystko, co żyje, podlega ojcowskiej pieczy Boga. Stąd też dziecko żyjące w łonie swej matki — żyje równocześnie w Bogu. U Boga znajduje matka łaskę miłości i duchową siłę do macierzyńskiej ochrony życia poczętego i życia rozwijającego się.

7. Niekiedy patrzy się na jej pracę zawodową jako na awans społeczny, a oddanie się bez reszty sprawom rodziny i wychowania dzieci bywa uważane za rezygnację z rozwoju własnej osobowości, za jakieś zacofanie.

To prawda, że równa godność i równa odpowiedzialność mężczyzny i kobiety usprawiedliwia w pełni dostęp kobiety do zajęć publicznych. Jednakże prawdziwy awans kobiety domaga się od społeczeństwa szczególnego uznania dla zadań macierzyńskich i rodzinnych, ponieważ są one wartością nadrzędną wobec wszystkich innych zadań i zawodów publicznych.

Zadania te i zawody winny zresztą uzupełniać się wzajemnie, jeżeli chcemy, by rozwój społeczeństwa był prawdziwie i w pełni ludzki. Nade wszystko winna być uszanowana podstawowa więź istniejąca pomiędzy pracą i rodziną, owo „pierwotne i niezbywalne znaczenie pracy dla domu i wychowania dzieci” (Familiaris consortio, 23).

Prawo dostępu do różnych zadań publicznych — przyznawane kobiecie na równi z mężczyzną — nakłada równocześnie na społeczeństwo obowiązek troski o rozwój takich struktur pracy i takich warunków życia, w których kobiety zamężne i matki nie będą zmuszane do podejmowania pracy poza domem, a ich praca w domu zapewni rodzinie wszechstronny rozwój (por. tamże). Macierzyńskiego trudu potrzebują szczególnie dzieci, aby mogły rozwijać się jako osoby odpowiedzialne, religijnie   i moralnie dojrzałe oraz psychicznie zrównoważone.

Dobro rodziny jest tak wielkie, iż słusznie żąda ono od współczesnego społeczeństwa — wszędzie na świecie — dowartościowania zadań macierzyńskich w strukturach propagujących awans społeczny kobiety i zakładających konieczność podejmowania pracy zarobkowej poza domem.

Wiele kobiet nadal pracuje na trzy zmiany, także w godzinach nocnych, co przyczynia się do rozwoju chorób zawodowych. Ma to również wpływ na wzrost liczby małżeństw rozbitych. Wskutek tego wiele kobiet zmuszonych jest samotnie wychowywać swoje dzieci i troszczyć się o ich byt materialny.

…nie chodzi tylko o to, by lepiej i wygodniej żyć oraz więcej mieć. Chodzi o to, by w sytuacji większego społecznego uszanowania człowieka, każdy mógł rozwinąć swoje wartości osobowe i lepiej wypełnić swoje powołanie, jakie od Boga otrzymał. Bardzo jest ważne, aby tak kształtowała się zawsze świadomość pracującej kobiety. Ujrzy ona wtedy w całej pełni wartość swojego powołania matki i żony; i odnajdzie pełny sens trudu pracy zawodowej.

Jan Paweł II, Przemówienie do łódzkich włókniarek